Íþróttaráðynjan deleraði

Orðlist fyrrum íþróttaráðherra/ynju

Ef einhver er enn hress, sáttur við stjórnvöld og þjóðskipulagið, jákvæður á Íslandi í dag. Þá er eitthvað mikið að þeim einstaklingi. Nema hann hafni þjóðfélaginu og dragi sig algjörlega út úr því með því göfuga markmiði að hefja baráttu gegn því. Þeir sem horfa aðgerðarlausir upp á ranglætið, eru sjálfkrafa samsekir. Eins og fyrrum íþróttamálaráðherran í Hafnarfirði segir í sjónvarpsauglýsingu, að skila auðu er ekki skoðun, allir verða að hafa skoðun, sérstaklega á muninum á kúk og skít. Því skoðun er bara að belja á milli fáeinna stjórnmálflokka á fjögurra ár fresti og halda sér til hlés á meðan. Íþróttamálráðherrann lét þau orð falla síðasta vetur að það væri allt í lagi og sjálfsagður réttur fólks að mótmæla, svo framarlega sem það truflaði ekki einn eða neinn. Jahá, þetta var meir segja mantra sem lögruglukona þuldi í mín eyru , mótmæli eru í lagi svo framarlega að þau eru engin mótmæli, enginn heyri í eða vita af þeim, og þau raski ekki hinu daglega ati þjóðfélagsins sem er verið að mótmæla. Þetta eru nýstárlegar skoðanir um tjáningarfrelsi og rétt fólks til að rísa upp gegn ranglæti. Ég er nokkuð viss um að þetta er alveg séríslensk skoðun innan hins vestræna heims. Nema grunur minn reynist réttur, ég verð að viðurkenna að mér datt þetta fyrst í hug núna á þessu augnablik sem ég lem þessi orð á lyklaborðið. Ég er svona seinn að fatta því það eru örugglega sex mánuðir síðan hún sagði þetta fyrst. Grunur minn er að þetta hafi íþróttamálráðynjn fyrrverandi lært í Kína þegar hún flaug tvisvar fram og til baka í Olympíþorpið. Ég er nokkuð viss um að þetta hafi verið vinsælt viðhorf til mótmæla meðal öryggissveita og yfirvalda í Peking þegar Olympiuleikarnir vinsælu stóðu yfir.
En úr því að handboltaþjálfarinn er vonandi á förum úr stjórnmálum eftir frábæra frammistöðu við aukagrillið. Þá get ég ekki stillt mig um að vitna í innblásnar og skáldlegar skýringar hennar á stundum. Aðspurð um aðgerðir vegna kreppunar er var orðin flestum ljós síðasta vor, svaraði hún með eftirfarandi setningu er var margendurtekin skýrt og hægt upp undir tuttugu sinnum er bvarð tilþess að hún hljómaði þá eins og magísk mantra eða galdraþula frumstæðrar vélkonu á tæknisýningu í Japan um árdaga robotafræðanna. ,, Á meðan við fáumst við þetta tímabundna viðfangsefni” (les efnhagskreppuna, eða þá gat það kallast ,, þetta sem alls ekki má nefna”). Ég verð að viðurkenna aðdáun mína á færni hennar í að bregða fyrir sig pottþéttu viðskiptavæddu ,,New Speak” fyritækja og markaðsræðisins, er skaust síðan svo skjótt inn í aldanna skaut að sumir þurfa að læra að tala upp á nýtt. Ég er nokkuð viss um að hún hafi numið dáleiðslu í Valhallarkjallarnum, a.m.k. sjálfsdáleiðslu því sumir kennimenn halda því fram að fyrst verði að temja sér að trúa lyginni úr sjálfum áður en viðkomandi nær viðundandi færni í að sannfæra og ljúga að öðrum.