Skaðsemi boltaleikja

Það er alltaf léttir þegar Ísland tapar og dettur út af svokölluðum stórmótum. Sésrtaklega er það viðeigandi um þessar mundir. Í raun er ósigurinn mestu gleðifréttir síðan blessað Hrunið skall á. Stórkostleg tíðindi á þessum ótrulegu þjóðrembutímum. Tímum þegar aldrei hefur verið þarfara að kenna Íslendingum lexíu fyrir samsektina í stærstu glæpum síðari tíma. Með áframhaldandi afneitun og öfugsnúningi má lýðurinn ekki við svona blekkingu og vitleysu sem boltakeppnir eru.

Það er því gleðiefni að íslenska kvennaboltaliðið var rækilega rasskellt og mun vonandi lækka rostann í hinni helsjúku og siðblindu örþjóð. Íþróttamafían sem m.a. stýrir Flokknum, hagsmunabandalagi glæpasamtaka sem sumir misskilja sem stjórnmálaflokk. Hefur ríkt alltof lengi.

Ákvörðun Stýringarinnar um að afvegaleiða þjóðina enn frekar með því að hygla kvennabolta ,ausa yfir okkur fjölstýrðum fíflagangi einmiðlanna, er mjög hvimleið. Íþróttafréttir eru þær ekki-fréttir sem óþarfastar og leiðinlegastar eru. Þá er mikið sagt. RUV ætti nú á samdráttartímum að sjá sóma sinn í að hætta allri umfjöllun um keppnisíþróttir sem eru lítið annað en upptalning á tölum sem koma fáum við.

Beinar sjónvarpsútsendingar af erlendu móti í kvennabolta er stórhneyksli nú á tímum niðurskurðar þegar ekki er lengur sent út sjónvarpsefni sem vert er að minnast á. En að ákveða að hæpa upp kvennabolta til til að stýra hópsálarskapi Íslendinga er ógeðslegt. Hvað þá hið ósmekklega slagorð ,,stelpurnar okkar", jafnvel verra en ,,strákarnir okkar." Eina ástæðan fyrir velgengni íslensks kvennabolta er að fá lönd hafa einhvern áhuga á þeim bolta og setja því ítið fé í fíflaganginn. Umfjöllin er engin nema í hinu séríslenska hérlendis.

Í þessum orðum skrifuðum er Samúel Örn að viðurkenna á RUV að engin önnur sjónvarpsstöð í heiminum fjalli um EM mótið í kvennabolta, né sýni nokkur annar miðill en RUV frá leikjunum. Skemmtilegt hvað fólk er duglegt við að koma upp um sig.

Þegar Ólafur Torfason reif niður fótboltamynd feminófasistans er vinnur á RUV, benti Ólafur á að ekki einu sinni fjölskyldumeðlimir andstæðinganna mættu á leikina samkvæmt myndefninu. Boltamyndin var auðvitað hæpuð upp sökum hefðbundinnar samtryggingar íslenska tossabandalagsins, en reyndist svo rusl. Meira að segja smáborgarinn SilfurEgill gat ekki stillt sig um að geta þess að Þóra Tómasdóttir væri vinkona hans á RUV, þegar hann plöggaði ræmuna fyrir hana og KastljósSigmar.

En síðast en ekki síst eru keppnisíþróttir, sérstalega hópíþróttir eins og boltaleikir mjög skaðlegar. Í rauninni stórhættulegar. Það er opinert leyndarmál að íþróttaslys eru algengustu slysin hérlendis. Tala ekki um skaðann sem íþróttaiðkun veldur ungmennum sem eru ennþá að vaxa.

Að ég best veit er kvennaboltinn hættulegastur þar sem t.d. 15 ára stelpur eru reknar áfram þó þær safni meiðslum. Meiðslum sem gerir þær óhæfar til léttustu líkamlegra verka. Ég þekki dæmi um að þær geti ekki einu sinni keyrt tómar hjólbörur. Þær þurfa að stunda vikulega sjúkraþjálfun til að halda áfram. Flestir þessir krakkar hafa gengist undir nokkrar aðgerðir fyrir þrítugt. Þetta brjálæði skrifast einnig á samkeppnisgeðveiki samtímans. Það er meira að segja keppt í sjúkrahúsrekstri samkvæm Huldu norsku. Keppnisandinn sem gerir ungmenni að gamalmennum fyrir aldur fram. Sjúkrahúsin fá þá fleiri sjúklinga.

En ekki er einungis um að ræða líkamlegan skaða. Mesta hættan er hjarðhegðun, hópmórall. þrælasiðferði, einelti, ofbeldi, útilokun á öðrum og skrílmennska. Það er nóg að minnast áhangenda West Ham til að sýna ómenninguna sem Stýringin skapar í kringum þessa heimskuhegðun hjarðmennskunar. Einmit hegðun er hentar stýringu yfirvalda. Nátengd þjóðrembu, tribalisma og þröngsýni staðbundins hugsunarhátts. Brauð og leikir...o.s.frv.

Það skýtur því skökku við þegar Viðskiptafulltrúi Íslands boðar iðkun keppnis-og boltaíþrótta sem forvarnir gegn vímuefna ofnotkun. Á meðan mörg uppbyggjandi og þroskandi hugvíkkunarefni eru bönnuð og notkun þeirra er refsiverð. Ríkisreknar refsingar er eyðileggja líf ungmenna er uppvís verða af því að gera tilraunir með að þroska hugann. Sjá í gegnum Stýringar samfélagið.

Samkvæmt rökunum um áhættuhegðun og skaðsemi fíniefnanna ætti öll íþrótttaiðkun tvímælalaust að vera ólögleg og refsiverð.

EM: Við ætlum aftur á stórmót